Hoe ga ik – op verantwoorde wijze –
met tegenslag om?

What the F***, 2 boetes op 1 dag. Op hetzelfde traject. € 198 op de heenweg en € 99 op de terugweg. Te hard gereden van en naar de Outlet. Ik ging om besparend uit te geven. Dat is dus niet gelukt. Hoeveel zomerjurkjes had ik van dat geld kunnen kopen? 5 zeker. Ik ben er ziek van. Ik voel me erin geluisd. Waarom een vijfbaans snelweg aanleggen waar je maar 100 km/u mag? Het boetetraject van de A2. Het is uitlokking. Om de staatskas te spekken. Er was geen hond op de weg. Ik was in gesprek met mijn vriendin. Ik had niet eens door dat ik 127 km/u reed. Het leek ook helemaal niet zo hard. Ik kon er eigenlijk niets aan doen, maar ik moet toch betalen. Hoe ga ik daarmee dealen?

Niets doen is geen optie

Niets doen en wachten tot het van zelf overgaat. Best een goede strategie voor anderen, maar meestal niet voor mij. Alleen als het echt niet belangrijk is, kan ik wel denken: “Laat maar, geen energie insteken”. Maar liever niet. In dit geval valt deze optie meteen af. Het CJIB weet me te vinden en kan het me heel lastig maken. De eerste stap is dus toch een betalingsopdracht (correctie: twee betalingsopdrachten) klaar zetten voor betalingen op de laatste betaaldag. Dan berg ik de bekeuringen heel goed op, zodat ik ze niet per ongeluk weer tegen kom.

Netflix

Als ik mazzel heb, dan vergeet ik het hele voorval. Ik stort mij op mijn werk en zoek andere afleiding. Dan kost het me alleen geld en geeft het verder geen rotgevoel. Dan hoef ik me niet af te vragen waarom ik niet beter heb opgelet. Hoe ik zo onnadenkend heb kunnen zijn? Wat voor nuttige dingen ik met al dat geld had kunnen doen? Mijn innerlijke criticus maakt overuren. Hij maakt het mij niet makkelijk. Ik stort mij in een Netflix-serie om de inactieve uren van de dag door te komen. Ik vraag mij liever af hoe het met Ferry Bouman afloopt.

Doe iets

Maar ik ken mezelf. Ik kan het hier niet bij laten zitten. Ik moet iets doen. Mijn voorkeursstrategie is nu eenmaal aanpakken. Ik schrijf een bezwaarschrift en vraag de camerabeelden op. Ik weet wel dat dit niets gaat opleveren, maar het is wel lekker om even al mijn frustraties eruit te gooien. Dan moet het CJIB ten minste nog iets doen voor mijn bijdrage van € 297. Ik wil wel waar voor mijn geld. Van dat hard rijden had ik helemaal geen plezier.

Boete Top10

Ik kan het nog niet echt van mij af zetten en zoek mijn heil op internet. Dat helpt. Ik heb mijn boetes behaald op de nummer 1 en nummer 2 in de Top 10 van boetes op vaste trajectcontroles. Ik ben gelukkig niet de enige. Zie je wel dat het niet aan mij ligt. Het traject lokt uit om harder te rijden dan is toegestaan. Ik voel mij gesteund. Ik ben minder dom dan ik dacht.

Relativeren

Het wordt al wat makkelijker om het onrecht dat mij is aangedaan te relativeren. Ik word ook iets milder voor mezelf. Ik ben niet de enige die dit is overkomen. Er zijn vast nog veel hogere boetes behaald. Maar ik blijf wel reageren vanuit slachtofferschap. Het is mij overkomen en het is mij aangedaan. Ik neem geen verantwoordelijkheid voor mijn eigen gedrag.

Boos

Dus zonder Netflix en chocola om me te verdoven, blijf ik gewoon boos. Boos omdat het blijkbaar niet telt, dat ik het niet bewust deed. Ik vind het moeilijk om mijn gedrag los te zien van mijn bedoelingen. Het was niet mijn bedoeling om de wet te overtreden. Maar nu even reëel. Vind ik echt dat goede bedoelingen van belang zijn bij het bekeuren van snelheidsovertreders? Nee natuurlijk niet. Dat is onwerkbaar. Dan verzinnen de notoire hardrijders allerlei excuses om geen boete te hoeven betalen. Mijn eigen gedrag plaats ik wel graag in de context van de omstandigheden, dat van andere niet. Niets menselijks is mij vreemd.

Acceptatie

Na al deze uitvluchten – die maar tijdelijk effect hebben – zit er niets anders op dan de situatie te accepteren. Het is zoals het is. Ik bepaal uiteindelijk zelf hoe ik ernaar kijk en hoe ik mij tot de tegenslag verhoud.

Tip voor de praktijk

Je hebt (vaak niet) niet in de hand wat je overkomt, maar wel hoe je ermee omgaat. Je kunt (n)iets doen, je kunt boos worden of relativeren, je kunt afleiding zoeken of je verdoven, steun zoeken bij anderen én je kunt de situatie accepteren zoals die is. Je hebt altijd een keuze. Je bewust zijn van je keuzemogelijkheden geeft ruimte.